Zelf sturen op verandering
Veranderen moet ons vaak naar een betere plek brengen. Waarom zou je anders de reis beginnen? Veranderen begint inderdaad bij een bepaalde urgentie. Wat pijn helpt. Of grote passie, dat kan ook. Maar veranderen betekent ook loslaten. Van het huidige, de routine, het weten. En vaak is dat sterker dan we denken. En we houden dat oude zelf ook vaak onbedoeld in stand.
Als directie of MT krab je dan achter je oren. Waarom verandert het gedrag in de organisatie niet mee met de plannen? We hebben alles in de steigers staan, maar de mensen doen hetzelfde als altijd. Hoe veranderen we dat?
Eerst leunen we eens achterover, en kijken we van een afstandje naar de winst van de oude status quo. Dus: wat is er ergens wel lekker aan hoe het nu gaat? Heb ik zo stiekem veel vrijheid? Kan ik zelf bepalen wat ik doe? Of - ander voorbeeld- hoef ik het confronterende gesprek met mijn medewerker nu niet aan te gaan? Het kan van alles zijn. Het helpt om goed in beeld te krijgen wat ons in het oude houdt. En hiervan de waarde te zien en te erkennen. Dit is wat je straks op te geven hebt!
En dan die spiegel. Als we daar als directie of MT in kijken: hoe doen we het dan zelf? Waar gaat het goed en laten we gedrag zien dat past bij het doel? En als we eerlijk zijn, waar heeft de automatische piloot ook vat op ons en vervallen we in de oude groef? Dat eerlijk aankijken helpt. Er eerlijk over zijn naar de collega's dat ook jij stoeit, helpt nog veel meer.
Benieuwd naar jullie veranderpotentieel? De krachten mee, maar ook tegen in kaart brengen? En zelf aan het stuur blijven in de koers. Dan kijk ik graag met jullie mee.
